پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سیدمصطفی هاشمی‌طبا در یادداشتی نوشت: اگر به نخواندن سرود از سوی بازیکنان ایراد داریم، به یاد آوریم که در سال‌های گذشته ایران‌دوستی نفی و حتی شرک خوانده می‌شد و هرگز آموزش این کار به ورزشکاران داده نشده است و وقتی احساس ایران‌دوستی نفی می‌شود، چه جای گله است؟ هاشمی طبا با اشاره به جو سیاسی فوتبال کشور، افزود:اگر می‌خواهیم در دو بازی آینده دور مقدماتی، تیم ملی‌مان نتیجه مناسب بگیرد، به آنان کاری نداشته باشیم. سیاسیون و مقامات دیگر، خود را از تیم ملی دور نگه دارند. حکایت کودکی گریان است که در آغوش فردی بود که کوشش می‌کرد او را ساکت کند. گفتند تو خود عامل گریه کودک هستی، او را رها کن آرام می‌شود. تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران چنین حکایتی دارد.

اعتراض، حق هر شهروند ایرانی است؛ حق شما هم. اما آیا اعتراض داخلی را در زمین خارجی فریاد می‌زنید؟ آیا به قول سیمین دانشور، حاضر شدید «رخت چرک‌تان را در حیاط همسایه بشویید؟». آیا بازیکنان سایر تیم‌ها از تمام قوانین و سیاست‌های کشورهای‌شان رضایت دارند و هیچ انتقادی از دولت‌هایشان ندارند؟ آیا مورد مشابهی سراغ دارید که بازیکنان یک کشور به‌عنوان اعتراض به حوادث داخلی کشورشان، در مسابقات بین‌المللی از خواندن سرود ملی‌شان امتناع کنند؟